Het getal is minder belangrijk dan het verhaal. Denk bijvoorbeeld aan de Chinese of zwarte kinderen die gepest werden. Je beeldt je in dat jij gepest zou worden of bij elke verjaardag in de klas Hankie Pankie Sjanghai moet aanhoren omdat je Chinees bent. De pesterijen en “grapjes” hebben grote invloed op je. Je wilt voorkomen dat dat zo door blijft gaan in nieuwe generaties.
Maar ik word er ook wel moe van. Want het schetst een beeld van pestende witte mensen dat niet staat voor het geheel (hoop ik, hoewel ik voor het liedje Hankie Pankie niet in sta).
Of denk aan (ook hier is het verhaal belangrijker dan de cijfers) de Marokkaan die een oud vrouwtje met rollator en al een steegje intrekt en berooft. Ik heb op Facebook ooit een discussie gevoerd met iemand die bij een beroving schreef “Wat kun je anders van een Marokkaan verwachten? “ waar ik op antwoordde dat je kunt verwachten dat deze zich netjes gedraagt, want dat kun je op basis van de harde cijfers verwachten! Waarna ik gebombardeerd werd met criminaliteitscijfers over verschillen in criminaliteit. Ik concludeerde tot woede van de reaguurders: “Jullie cijfers geven mij gelijk! De overgrote meerderheid doet dit niet”. Waarmee ik hun verhaal kapot leek te maken, wat ze natuurlijk niet accepteerden. En ja, dat houd ik vol, ook al was de inbreker uit de kop van deze blog een Marokkaanse (kansloze) asielzoeker. (Had ik Marokkaan in de kop gezet, dan hadden meer mensen deze blog gelezen.)
Het verhaal is krachtiger. Zo las ik over iemand die vond dat de politie geen boot op de Amsterdam Pride mocht hebben, want de politie deed aan etnisch profileren. Om daarmee de groep LGBTQ agenten hun plek te misgunnen. Je voelt de ergernis al groeien. Maar het is een verhaal over een verhaal. 1: de politieagenten verdienen geen plek (want zij hebben foute collega's dus alle agenten deugen niet) en 2: die mensen van de Pride weigeren de politieagenten (dus die van de Pride discrimineren, terwijl er maar één iemand was die dat zei).
Het verhaal is sprekender en die kracht wordt versterkt door sociale media. Want die verhalen worden vol woede geretweet. Toch hoop ik dat de cijfers over mensen, de waarheid, het langst duurt. We weten het al lang, maar omdat de sociale media die verhalen zoveel krachtiger vinden is er behoefte aan om het opnieuw te ontdekken.
Zachte boodschap, maar de echte (en voor sommigen harde) werkelijkheid: de meeste mensen deugen.
"Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet" of "Niemand van jullie is gelovig, zolang hij niet voor zijn broeder wenst, wat hij voor zichzelf wenst." of “Wat iemand haat te ondergaan, moet hij zelf niet doen,“. Er is ook een Confuciaanse uitspraak in die richting. Het is in vrijwel alle geloven en ethische regels terug te vinden, omdat de meeste mensen dit idee wel accepteren. Dus dat pesten moet ook stoppen, maar dat het gaat om minderheden mogen we best bedenken.
