Dilemma's en twijfel

Ik weet dat politici slecht wegkomen met twijfels en een onduidelijke boodschap. Je komt verder met een zwart/wit-verhaal dan met de grijstinten er in. Dat moet dan maar. Wat ik niet begrijp is dat de politici zo weinig aandacht hebben voor dilemma's. Iedereen ziet ze namelijk.

Milieubeleid en aanpassingsmogelijkheden

De fietsende vegetariër die weinig geld heeft, komt er met de plannen voor duurzaamheid en minder automobiliteit goed vanaf. Daar zal niemand bezwaar tegen hebben. Maar de man of vrouw die wat verder van het werk woont en geen goede openbaar vervoerverbinding heeft, heeft wel last van plannen voor duurzaamheid. Wat doe je als je toch wilt kiezen voor duurzaamheid? Hem ontzien omdat hij op korte termijn weinig kan veranderen?

Vluchtelingen en buurtbewoners

De man of vrouw die gevlucht is uit een Syrische nachtmerrie blijft meestal in de buurt in een akelig opvangkamp, maar er zijn er ook die de sprong naar Nederland wagen. Hij moet zijn eigen inburgering betalen en komt in een huis van een woningcorporatie. Daar hebben mensen bezwaar tegen, maar de meeste mensen die het verhaal kennen, zullen begrip hebben. Maar de man (of vrouw) die in de snel veranderende buurt woont die meer mensen ziet die de taal niet of slecht spreken, ziet zijn buurt minder gezellig worden. Er zijn ook al klussende Polen gekomen en er zijn hechte Turkse families komen wonen waar ook al weinig contact mee is. En zijn kinderen komen maar niet aan de bak met een woning. Wat doe je? Juist die mensen in die armere wijken hebben te maken met minder zekerheid, losse baantjes, hogere huren. Kun je die mensen niet ontzien?

Ingrijpen in een verscheurd land?

Hoe zit het met Syrië? Assad is een wrede president die met harde hand alle verzet probeert te breken. Langzamerhand is de burgeroorlog verworden tot een sektarische oorlog tussen sjiieten enerzijds en soennieten anderzijds. De Syrische burgeroorlog heeft ook regionale aspecten: denk ook aan moslims die in conflict zijn met christenen, druzen, Koerden en Turkomannen. Moet je dan langs de kant blijven staan?

Privacy en opsporing

Het is een gegeven dat criminelen en terroristen gretig gebruik maken van nieuwe media. Versleutelde appjes verstuurd van prepaid-telefoons zijn handig om je organiseren. En op twitter kun je een prachtige haatvideo-posten om de Salafisten en gewone mensen verder uit elkaar te jagen. Mag je dan de rechten van mensen blijven beschermen en hoe ver ga je daar in? Zou het niet makkelijk zijn om verheerlijking van geweld te verbieden? Natuurlijk los je er radicalisering niet mee op, maar moet de politie met beide handen gebonden zijn?

Moeite met homosexualiteit

We zijn in Nederland nog lang niet zo ver dat homoseksualiteit geaccepteerd is als een gewone sexuele voorkeur. Er is bijvoorbeeld in christelijke kringen moeite om een openlijk homoseksuele leraar op school te handhaven. Wat iemand in zijn vrije tijd doet, daar heeft de school natuurlijk niets mee te maken. Maar hoe ga je er mee om als de leraar openlijk homoseksueel is op een orthodox-christelijke school? En zou Gertjan Segers niet in den Haag in een kabinet mogen komen omdat de CU homoseksuele relaties afwijst? 

Je mag toch erkennen dat dat lastige dilemma's zijn? Voor mij zijn de laatste twee dilemma's geen reden om de privacy te laten lopen of de homoseksuele leraar te ontslaan, terwijl ik wel zou accepteren dat Segers in een kabinet zou komen. In Syrië zou ik alleen ingrijpen als er overeenstemming is in de VN. Voor de overige zou ik graag zoeken naar een middenweg.

Het gaat er vooral om dat je resultaat wil behalen, niet dat je een ferme uitspraak doet en daar aan vast houdt.

Ik begrijp dat het erg moeilijk is om te accepteren dat er keuzen te maken zijn tussen kwaden. Het zijn dilemma's. Ik had er nog wel tien kunnen noemen. Een mooie vind ik ook de euro. Daar kunnen we helemaal niet over beslissen, want alles wat we anders doen dan de Duitsers is desastreus voor de Nederlandse economie. Feitelijk hebben we daar geen keuze in. Schipperen tussen kwaden hoort bij de politiek.

Eigenlijk herken ik mij alleen in politici die ook durven aan te geven dat ze worstelen met dilemma's en het niet zeker weten.