Het is duidelijk dat we niet meer
zonder burgerparticipatie beleid kunnen maken in Nederland. Inspraak,
interactieve beleidsvorming, samenspraak: diverse termen geven aan
dat de gemeente niet alles zelf wil verzinnen zonder bewoners en
bedrijven ruimte te geven om mee te praten. Mooi, maar heel erg
beperkt. Laat bewoners ook kijken naar de uitvoering, resultaten en
bijstellingen!
Let op het jaarverslag
Bij bedrijven zijn de jaarcijfers veel
belangrijker dan de begrotingen. Mooie plannen zijn leuk, maar het
gaat er natuurlijk wel om dat je wat voor elkaar hebt gekregen. Bij
bedrijven kijkt men naar geslaagde innovaties. Niet de gesprekken
over wat mensen een lekker toetje zullen vinden zijn van belang, maar de
vraag wat er van al die nieuwe innovaties echt doorbreekt. Als het in de winkel ligt, blijkt het dan te slagen? De raket
van Ola stamt al uit de jaren 60 en is al jaren een succes. De Magnum
was een innovatie in 1989. Veel variaties op dat thema zijn
uitgeprobeerd en er zijn er maar enkele die overblijven. Albert Heijn
bracht eens een rendier-ijsje uit als innovatie, maar haalde de
ijsjes terug omdat ze niet leken op rendieren. Een idee voor
vernieuwing is aardig, maar wat is een echte knaller? Wat slaagt?
Wie niet presteert wordt op de beurs hard aangepakt, wie wel
presteert wordt beloond.
Het oog van de meester
Waarom kijken bewoners en bedrijven
daar niet veel meer bij mee? Het oog van de meester maakt het
paard vet is een toepasselijk spreekwoord. Als je weet dat de
baas kijkt ben je net iets zorgvuldiger, leg je net iets beter uit
wat je doet en bedenk je net iets eerder waar je het voor doet.
Iemand laten meekijken is lastig, maar werkt wel. Ook voor jezelf! Als de meester ziet wat je doet, zal die eerder ook vertrouwen hebben in je werk. Mooi toch? Kun je krediet opbouwen (en een keer een foutje maken)
Mee laten praten over wat je gáát
doen is juist makkelijker. Wie mee heeft gesproken moet later niet
zeuren: had je maar bij de afspraak wat er moest gebeuren je idee of
je twijfel moeten inbrengen. Je ziet dus dat meepraten over de
plannen mensen mede-verantwoordelijk maakt. Terecht, wij burgers zijn
immers de baas! Het is minder gevaarlijk voor de politici om vooraf
mensen te horen. Maar dat maakt het niet minder interessant de baas
ook bij de resultaten te betrekken.
Veel mogelijkheden
Tijdens een training over democratische
vernieuwing viel mij op dat de experimenten die gemeenten zelf wilden
opstarten vrijwel allemaal over de plannen gingen! Terwijl er zoveel
meer mogelijkheden zijn om bewoners mee te laten doen. Hier mijn
presentatie over checks and balances ofwel teugels en tegenwichten:
Burgervisitatie, burgerjournalistiek, burgeraudits, petities, wijkschouwen, hackatons: er is zoveel meer om in te zetten dan de inspraakavond of het interactieve beleidsproces. Misschien ietsje minder meepraten en meer meecontroleren? ? ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten