dinsdag 17 oktober 2017

Het oog van de meester maakt het paard vet

Het is duidelijk dat we niet meer zonder burgerparticipatie beleid kunnen maken in Nederland. Inspraak, interactieve beleidsvorming, samenspraak: diverse termen geven aan dat de gemeente niet alles zelf wil verzinnen zonder bewoners en bedrijven ruimte te geven om mee te praten. Mooi, maar heel erg beperkt. Laat bewoners ook kijken naar de uitvoering, resultaten en bijstellingen!

Let op het jaarverslag
Bij bedrijven zijn de jaarcijfers veel belangrijker dan de begrotingen. Mooie plannen zijn leuk,  maar het gaat er natuurlijk wel om dat je wat voor elkaar hebt gekregen. Bij bedrijven kijkt men naar geslaagde innovaties. Niet de gesprekken over wat mensen een lekker toetje zullen vinden zijn van belang, maar de vraag wat er van al die nieuwe innovaties echt doorbreekt. Als het in de winkel ligt,  blijkt het dan te slagen?  De raket van Ola stamt al uit de jaren 60 en is al jaren een succes. De Magnum was een innovatie in 1989. Veel variaties op dat thema zijn uitgeprobeerd en er zijn er maar enkele die overblijven. Albert Heijn bracht eens een rendier-ijsje uit als innovatie, maar haalde de ijsjes terug omdat ze niet leken op rendieren. Een idee voor vernieuwing is aardig, maar wat is een echte knaller? Wat slaagt? Wie niet presteert wordt op de beurs hard aangepakt, wie wel presteert wordt beloond.

Het oog van de meester
Waarom kijken bewoners en bedrijven daar niet veel meer bij mee? Het oog van de meester maakt het paard vet is een toepasselijk spreekwoord. Als je weet dat de baas kijkt ben je net iets zorgvuldiger, leg je net iets beter uit wat je doet en bedenk je net iets eerder waar je het voor doet. Iemand laten meekijken is lastig, maar werkt wel. Ook voor jezelf! Als de meester ziet wat je doet, zal die eerder ook vertrouwen hebben in je werk. Mooi toch? Kun je krediet opbouwen (en een keer een foutje maken)

Mee laten praten over wat je gáát doen is juist makkelijker. Wie mee heeft gesproken moet later niet zeuren: had je maar bij de afspraak wat er moest gebeuren je idee of je twijfel moeten inbrengen. Je ziet dus dat meepraten over de plannen mensen mede-verantwoordelijk maakt. Terecht, wij burgers zijn immers de baas! Het is minder gevaarlijk voor de politici om vooraf mensen te horen. Maar dat maakt het niet minder interessant de baas ook bij de resultaten te betrekken.

Veel mogelijkheden
Tijdens een training over democratische vernieuwing viel mij op dat de experimenten die gemeenten zelf wilden opstarten vrijwel allemaal over de plannen gingen! Terwijl er zoveel meer mogelijkheden zijn om bewoners mee te laten doen. Hier mijn presentatie over checks and balances ofwel teugels en tegenwichten:

Burgervisitatie, burgerjournalistiek, burgeraudits, petities, wijkschouwen, hackatons: er is zoveel meer om in te zetten dan de inspraakavond of het interactieve beleidsproces. Misschien ietsje minder meepraten en meer meecontroleren? ? ?





Geen opmerkingen:

Een reactie posten