Het SCP meet elk kwartaal hoe wij over bepaalde zaken denken. Recent konden we lezen dat Bij voorzieningen in de buurt er minder steun is voor beslissingen door het lokale bestuur en meer voor grotere zeggenschap over de besteding van publieke middelen door buurtbewoners. In vergelijking met 7 jaar terug is er veel veranderd.
Zie hier de grafiek uit de kwartaalrapportage:
Dat is een interessante uitkomst. Zelf maak ik mee hoe in mijn buurt bewoners veel zelf doen, zoals het groen en een klein bibliotheekje. Dat gaat heel goed. Als voordelen zie ik meer aansluiten bij wat de bewoners willen, betere afweging tussen kosten en baten en vooral een grotere sociale cohesie in de buurt. Willen meer mensen dat zo doen?
Ja, een meerderheid vindt dat. Maar echt eens met elkaar? Dat blijkt niet helemaal het geval en er is meer twijfel dan 7 jaar terug. Bovendien blijft er flinke steun voor een stevige overheid. In beide gevallen (2011 en 2018) was en is er heel weinig steun voor een minimale rol van de overheid. Helemaal los laten wekt geen vertrouwen op. Mensen vrezen ‘rotzooi’, ‘chaos’, ‘ruzie’, ‘heibel’, een ‘puinhoop’ en ‘ratjetoe’ of dat de brutaalsten de dienst gaan uitmaken.
Samenwerken!
Het lijkt mij dat het niet meer vanzelfsprekend is dat de overheid over voorzieningen beslist, maar dat de hand van de overheid niet gemist kan worden. Mensen pleiten voor taakverdeling. De overheid kan zaken doen, maar voor beslissingen vragen ze om meer te luisteren naar de kennis van mensen in de buurt. In de meeste gevallen willen mensen wel een eindverantwoordelijkheid van het gemeentebestuur.
Zijn alle gemeenten klaar voor die samenwerking???
SCP Burgerperspectieven 2018 / 3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten