De verdwijnende collectieve bankjes

Bij ons in het parkje stonden 4 bankjes, een glijbaan, klimrek korfbalpalen en een kabelbaan. Er spelen vaak kinderen in het parkje, de ouders of grootouders zitten op een bankje erbij. Ik gebruikte het bankje in coronatijd als koffiehoekje. Jongeren gebruikten een bankje met wat vrienden als zij 's avonds afspraken, want veel gelegenheid binnen was er niet. Dat zorgde voor geluidsoverlast (zelf had ik er geen last van, terwijl het bijna naast ons huis is). Je zou zeggen dat de bewoners het gesprek met de jongeren hadden kunnen aangaan. Maar met inschakelen van de politie was de boel flink geëscaleerd. Dat is nu opgelost!

Terugtrekstrategie
De bankjes zijn weggehaald! Omdat 's avonds jongeren op het bankje zaten, kunnen de ouders, opa's en oma's niet meer in het park zitten. Wie bedenkt zo'n terugtrekstrategie? Het idee er achter is dat de jongeren (in een openbaar park) niet mogen zitten, omdat iemand anders elke keer de politie belt. Dat is veel duurder dan het weghalen van bankjes (of gewoon met elkaar gaan praten en een biertje of een cola drinken en samen een oplossing vinden). 

En om het zitten van jongeren op een bank te voorkomen mag niemand er meer zitten, iedereen straf.

Het zette mij wel aan het denken. Want zien we dat niet in de hele samenleving terug? 

Het collectief: samen kijken hoe je belangen kunt verenigen
Wie denkt er na over het collectieve geheel en is bereid te zoeken naar belangenoverstijgende oplossingen? Misschien iets in te schikken? Kijk naar de formatie. Het lukt niet een kabinet te maken. Diverse partijen die in de Kamer gekozen zijn om te praten over de richting en inrichting van de samenleving praten over de formatie, maar veel partijen laten al vooraf weten niet mee te willen doen. Waarschijnlijk is dat omdat de grootste partij zetels wint en de kleinere wordt afgestraft voor deelname aan een kabinet, overigens bij de laatste verkiezingen niet per sé waar. Wel na het kabinet VVD – PvdA en veel andere kabinetten. Je wil dus invloed, maar om moeilijke compromissen te sluiten voor het collectief ben je te belabberd.

Wel ongeduld, geen bereidheid tot regeren
Dat leidt tot vreemde taferelen, waarbij  partijen zich ongeduldig tonen. De SP wil bijvoorbeeld niet meeregeren, maar roept wel dat het te lang duurt (voor ze niet mee kunnen doen). CU wil niet meeregeren. BIJ1 wil niet in de regering. Volt wil niet meeregeren. BBB wil niet meeregeren, maar roept ook dat er maar snel een regering moet komen. De PVV en FvD hebben zich allang onmogelijk gemaakt. JA21 is gelukkig wel bereid.

Er moet snel een regering komen, maar de eigen achterban wil geen nare compromissen. Neem BBB die misschien een boer moet laten onteigenen bijvoorbeeld: ondenkbaar! Zo veroorzaakt één kalkoenboer uit Ermelo op de Veluwe meer stikstofneerslag dan alle automobilisten in Nederland besparen met de verlaging van de maximumsnelheid op snelwegen naar 100 kilometer per uur. Onteigenen zou ik zeggen, maar Sjaak van der Tak (LTO-Nederland, oud CDA wethouder en burgemeester) staat al te brullen. CDA en BBB durven dan natuurlijk niet meer. Tja, dan kom je als regering niet ver. 

En allemaal maar roepen dat het te lang duurt. De VVD wil wel regeren, maar de meerderheid van de regering moet zo klein zijn dat de VVD de linkse partij die meedoet in de tang kan houden. Dus of de PvdA of Groen Links, maar niet allebei. Over de inhoud, de richting en inrichting van het land gaat het al lang niet meer.

Collectief vraagt afwegen, compromissen, belangen overstijgen
Als niemand zich wil inzetten voor het behoud van iets collectiefs, omdat er altijd wel mensen zijn die mogelijk ergens last van kunnen hebben, waar gaan we dan heen met de samenleving en het algemeen belang? De focus op wie tegen is verlamt, verdoezelt dat veel mensen ook vóór iets kunnen zijn, maar minder hard schreeuwen. Uit beeld raakte dat de politici moeten zoeken naar de belangentegenstellingen van groepen en individuenen hoe deze tot hun recht komen en waar mogelijk overstegen worden met betere oplossingen. (zie deze blog). 

En dan is dit dus het gevolg. Niets oplossen, bankjes verwijderen.

Naar een samenleving zonder bankjes.