De klassieke uitleg van het begrip dictator (nu eigenlijk technocraat) staat weer volop in de belangstelling. (Dictator (Latijn: degene die dicteert), een term die afkomstig is uit het republikeinse Rome, was oorspronkelijk een magistraat met vergaande bevoegdheden die in tijden van nood door de Senaat werd aangesteld voor een tijdelijke periode van 6 maanden, om orde op zaken te stellen.(wiki)) Tijdelijk, op basis van merites, rond aanwijsbaar probleem dat te groot was voor de Senaat om op te lossen. Kijk naar Griekenland en Italie.
Ik schreef al dat technocraten het land niet kunnen redden. Maar toen ik las dat politici draagvlak kunnen verwerven en dat dat het probleem van de technocraat zal zijn om populair genoeg te zijn voor die moeilijke maatregelen, krabde ik mij achter de oren. Politici zijn helemaal niet populair. Ze moeten belangen overstijgen en draagvlak verwerven, verbinden en laten zien dat ze luisteren. Dictators kunnen immers best populair worden. Draagvlak verwerven, dat kunnen ze niet.
Maar kunnen politici nog wel draagvlak verwerven?
Mensen die als politicus draagvlak verwierven kennen we wel in Nederland. Denk aan Albeda (akkoord van Wassenaar: loonmatiging voor banen), Lubbers (Nederland is ziek!), Kok (herziening van de WAO, eigenlijk een vervolg op Nederland is ziek). Maar zijn die er nog? Natuurlijk heeft Balkenende de normen en waarden geagendeerd, maar heeft hij draagvlak verworven voor ingrepen? Het is verdwenen.
Rutte probeert deals te sluiten met de oppositie, maar probeert hij draagvlak te verwerven om harde ingrepen te kunnen doen om de waarden van Europese Unie te behouden? Probeert Kamp draagvlak te verwerven voor het langer doorwerken? Het gaat veel indirecter. Door het laten doen van onderzoeken over groeiende kosten, die te publiceren en zo de media langzaam op te laten schuiven, worden beleidsmaatregelen voorbereid. Er wordt geen draagvlak verworven met een goed debat over waarom er iets moet gebeuren, maar er wordt geduwd en getrokken tot iedereen denkt dat het wel onvermijdelijk zal zijn. Kijk naar het langer doorwerken: dat is toch geen debat? Dat is een show om de FNV het laatste zetje richting de afgrond te geven.
Ik ga bijna pleiten voor staatscommissies: een voor de toekomst van Europa, een voor de vergrijzing, een voor de volkshuisvesting en een voor de financiële stabiliteit. En vraag die commissies dan uitdrukkelijk een debat met de samenleving te organiseren. Ja, ik doe het: op naar 4 staatscommissies om echt te debatteren en draagvlak te verwerven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten