Het eerste hoofdstuk van Herfsttij der middeleeuwen heet 's Levens felheid. De grote verschillen tussen arm en rijk, het enthousiasme als iemand onthoofd zou worden, de schandpaal en hoe mensen woedend konden worden ook al was er mager bewijs. Huizinga noemt het de ontvankelijkheid van het gemoed, vatbaarheid voor tranen en geestelijkheid en prikkelbaarheid. Was een koning dood, dan waren mensen uitzinnig van verdriet, ook al hadden ze de koning nooit ontmoet of uit de verte gezien.
Een blik op de sociale media en je ziet die behoefte aan verheerlijking of demonisering weer terug van nooit weggeweest
Ik waan mij dus wel eens terug in de middeleeuwen.
Als ik de beelden uit de VS zie met mensen die naar het stembureau optrekken vanwege woede over een nooit bewezen fraude, de woede als mensen hun koning beledigen, de beelden van het leven extreem rijken dat zo ver van de gewone wereld afstaat,
Dan hoop ik op de Renaissance in de VS
Oeps, was de overgang van Middeleeuwen naar Renaissance niet ook vol van conflicten? Lees hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten