Politieke correctheid is allang begraven

"Was gesagt werden muss" heeft heel wat stof doen opwaaien. Günter Grass heeft iets negatiefs over Israël gezegd en heel Duitsland valt over hem heen. Een Duitser die de staat Israël bekritiseert, dat kan blijkbaar niet. En dan weer de verontwaardiging over de verontwaardiging. Zoiets kan alleen in Duitsland, las ik. Is dat wel zo?

Natuurlijk gaat het gedicht over typisch Duitse politieke correctheid. ‘Waarom zeg ik nu pas, bejaard en met mijn laatste inkt: de nucleaire macht Israël brengt de toch al broze wereldvrede in gevaar? "weil aus meinem Land/ das von ureigenen Verbrechen/ die ohne Vergleich sind" 

Het lijkt toch sterk op de verontwaardiging over politiek correctheid in Nederland. Die is ook in de loop der tijd gegroeid en kwam met Pim Fortuyn tot een grote bloei. Ik hoor het vooral bij ouderen, jaren opgekropte woede komt er uit. Je mag blijkbaar niets zeggen over Marokkaanse schoffies! Je mag blijkbaar niets zeggen over het binnenhalen van allochtonen of over dronken Polen .....

Ja, ik heb politieke correctheid wel meegemaakt. Zo heb ik ooit voorgesteld een zwarte vrouw niet na haar proeftijd een aanstelling te geven. De commotie was niet van de lucht: een zwarte vrouw niet een vaste aanstelling geven was niet netjes. Maar ik werd er uiteindelijk echt niet op aangekeken. Ze nam de telefoon op, en deed het secretariaat, maar haar Nederlands liet zwaar te wensen over. Haar sollicitatiebrief had ze dan ook niet zelf geschreven. Op de vergadering klonk de verontwaardiging, na de vergadering kreeg ik steun. Ze kreeg een contract tot de verkiezingen en verdween zonder veel ophef, een aardig compromis. Maar ik heb toch echt het idee dat deze correctheid uit de jaren tachtig wel voorbij is.

Jongeren zeggen alles, ouderen klagen dat ze bepaalde dingen niet (zouden) mogen zeggen. Kijk naar de rappers met kwalijke uitspraken over homo's en vrouwen. Waar jongeren soms zelfs uit zijn op verontwaardiging, zijn ouderen boos over de verontwaardiging van de omgeving. Hoor je jongeren klagen dat je niets mag zeggen? Er mag juist ontzettend veel gezegd worden, alleen kun je wel een reactie krijgen van mensen die het niet met je eens zijn. En dat valt dan tegen.

Het is trouwens niet nieuw, want vroeger ging het over de zwijgende meerderheid, die net als die opa ook vond dat .... Nieuw is de reactie. Vroeger zweeg men beleefd, nu niet meer.

Klagen over politiek correctheid wordt pas echt groot in vergrijsde landen. Het gaat dus nog erger worden.

Maar niemand zwijgt meer beleefd. Bereid je maar voor, de klagers gaan in de toekomst nog veel meer klagen.En wij gaan ze gewoon van katoen geven. Want elke ongenuanceerde mening verdient toch echt een reactie.