Hoeveel zicht heeft de gemeenteraad op
de afspraken die woningcorporaties, welzijns- en zorginstellingen en
de gemeente maken? Niet veel. De gemeenteraad krijgt alleen de
prestatieafspraken te zien en kan niet meepraten. Dat is logisch, de
gemeenteraad gaat nu eenmaal niet over alles. Woningcorporaties
hebben hun eigen afwegingsruimte. Ze zullen iets meer doen in wijken
waar ze veel huurders hebben, ze hebben beperkte ruimte om geld te
besteden aan de leefbaarheid. Ze kunnen signalen die ze krijgen
achter de voordeur wel of niet oppakken. En dat doen ze pas als ze
weten dat gemeente en welzijnsinstellingen er iets mee doen. En instellingen hebben ook eigen beslisruimte. De
gemeenteraad moet het netwerk loslaten, maar niet helemaal.
Steeds vaker hoor je dat de gemeenteraad niet
zaken zelf moet besluiten, maar meer moet overlaten aan de
samenleving. Terecht, de details zijn beter bekend bij de diverse
betrokkenen en laten we eerlijk zijn, de beslismacht van een gemeente
is beperkt. Zoals de zorg voor kwetsbare bewoners. Daarin is de
gemeente een geldschieter, maar niet de enige (denk aan verzekeraars)
en afhankelijk van organisaties die in een vroeg stadium kunnen
signaleren dat er iets mis is (de woningcorporatie waar ik mee
begon). Omdat het lijkt op onderhandelen kun je niet met alle
betrokkenen samen op deals uitkomen. Of neem een gevoelig thema als
het plaatsen van statushouders in woningen.
Welke belangen dreigen onder te sneeuwen?
In die netwerken waar over kwetsbare
bewoners wordt gesproken zijn wel belangen te vinden die
ondersneeuwen. Welke belangen? Wie is sterk, wie juist niet? Daar zou de gemeenteraad
wel iets over kunnen zeggen. In de prestatieafspraken kunnen juist
die belangen waar de gemeenteraad denkt dat een extra steun nodig is,
een extra waarborg krijgen. Dat kunnen mensen met schulden zijn, of
dementerende ouderen, of mensen die een verblijfsvergunning hebben
gekregen en een woning nodig hebben..
Accepteer dat niet alles kan
Dan nog is de invloed van de
gemeenteraad beperkt. Neem de statushouders, mensen die een
verblijfsvergunning hebben gekregen en in een gemeente van een woning
moeten worden voorzien. De gemeente heeft een opgave om een aantal
statushouders te plaatsen, in de villawijken zijn geen woningen en
particuliere huisjesmelkers die een woning willen verhuren zijn ook
moeilijk aanspreekbaar. De welzijnsorganisatie ziet mogelijk dat er
wel veel vreemdelingen zonder band met de buurt en zonder Nederlands
te spreken bij elkaar worden geplaatst, maar waarom zouden ze daar
bezwaar tegen maken? De corporatie zal zien dat er wel veel
vreemdelingen bij elkaar worden geplaatst, maar ze hebben een beperkt
bezit en in bepaalde wijken is hun bezit geconcentreerd. De huurders
kunnen boos worden, maar zitten niet bij de onderhandelingen.
Huurders zijn bovendien verdeeld: er zijn mensen die graag nieuwe
Nederlanders welkom heten en helpen en mensen die merken dat er
minder gezamenlijkheid is in de buurt en om die reden bezwaar maken
tegen meer concentratie. En er zit hier en daar een racist die de
boel opschudt, maar niet iedereen die klaagt is zo'n racist.
Bedenk hoe je als gemeenteraad wil dat de gemeente gaat opereren
Des te belangrijker is dat de
gemeenteraad zich afvraagt hoe hij wil opereren in dat krachtenveld.
Wat spreek je daar over af op hoofdlijnen? Want je wilt ook niet dat
de gemeenteraad het zelf gaat doen. De gemeenteraad heeft nu eenmaal geen beslismacht over de andere deelnemers in het netwerk. Zie ook mijn blog over de Tilburgse Rekenkamer en de Wmo.
Welke gemeenteraad spreekt daarover bij de prestatieafspraken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten