Ontbrekend gezond verstand en tegenmacht

Ik gun iedereen een mooi inkomen. En tegenover hard werken mag best een beloning staan. Toch is er iets vreemds. Kunnen we nog begrijpen waarom de verschillen zo groot zijn? Zo verdient Virgil van Dijk ruim twee ton per week bij Liverpool. Hij is de duurste voetballer van Nederland ooit, sinds Liverpool hem “kocht” voor 84,4 miljoen van Southampton. En je vraagt je af waarom hij meer waard is dan Dirk Kuijt (die misschien niet de beste voetballer is, maar wel altijd een heel team optilt naar de beste prestaties). Overigens mag Dirk Kuijt ook niet klagen, hij komt financieel beter weg dan Abe Lenstra, alom gezien als naast Cruijff de beste voetballer van Nederland.

171 keer de modale werknemer
Dan zijn er de Nederlandse bazen van een beursgenoteerde onderneming. Die verdienen 171 keer het salaris van een modale werknemer. Dat is een normale vergelijking zou iedereen denken, maar niet in die kringen. Waar geld geen rol speelt, is de benchmark alles bepalend. Je kijkt wat de anderen in die positie verdienen.

Meer aandacht voor het team en het bedrijf
Als toezichthouder zou je je af kunnen vragen of de intrinsieke uitdaging, de locatie van het bedrijf, secundaire arbeidsvoorwaarden en de werksfeer er ook toe doen om iemand goed te laten presteren. En inderdaad blijkt uit onderzoek dat de best presterende bedrijven minder salaris betalen, minder met bonussen werken en is de afstand tussen de topinkomens en het gemiddelde werknemerssalaris naar verhouding kleiner.

Ik heb het vermoeden dat bij aankopen van voetballers ook niet gekeken wordt naar het hele team, maar teveel naar het individu. Er is geen goede maat voor de bijdrage aan het hele team en wie kijkt naar het hele team zou zelf wel eens wat minder gericht zijn op het onderste uit de financiële kan.

Hier ontbreek duidelijk een tegenmacht en gezond verstand.

Ik gun 2018 veel gezond verstand en meer tegenmacht