zondag 29 december 2013

Crimefighter Wolfsen



Het is me wat met de beeldvorming. Wolfsen oogt zo vriendelijk, dat hij al snel de indruk wekt slap te zijn. Dat is niet best in deze tijd waarin strenge straffen en aanpak van criminaliteit zoveel aandacht krijgen. Maar dat is het beeld. Wat was de werkelijkheid? Daarom, heb ik eens gekeken hoe Utrecht voor wat betreft veiligheid (een belangrijk onderdeel van de burgemeestersportefeuille) heeft gepresteerd. Gewoon op basis van cijfers even kijken. 

De beeldvorming: een arrogante kluns
Eerst even kijken wat GeenStijl.nl zegt over Wolfsen: "Eindelijk bevrijd". "Arrogante kluns".  "sullige, licht sociaal gehandicapte en totaal niet overwichtige burgervader". Nou nou, dat zal dan wel heel slecht zijn. Liever had men de crimefighter Opstelten weer terug?! Laten we dan even vergelijken. Opstelten gaat over de criminaliteit in heel Nederland, Wolfsen over die in Utrecht. 

Daling in grote steden minder dan landelijk
We pakken de cijfers erbij. In Nederland daalde de criminaliteit tussen 2007 en 2013 met 12,5%. Mooi resultaat. Misschien is het in de grote steden wel minder en op het platteland meer gedaald? Dat check ik even Amsterdam met burgemeester Eberhard van der Laan?? Nee, Opstelten – Van der Laan 12,5% versus 3,4% de daling in Amsterdam. In Rotterdam daalde de criminaliteit ook minder dan landelijk: 12,4% tegen de 12,5% landelijk. In Den Haag 6,1% ook minder dan landelijk. In Eindhoven ook (9,6%). Kortom. Het is niet eerlijk om de veiligheid onder Wolfsen te vergelijken met die van Opstelten. In de grote steden daalde de criminaliteit immers minder hard dan in heel Nederland.(cijfers van het CBS) (??)

Maar niet in Utrecht

De werkelijkheid: Wolfsen presteerde beter dan welke burgemeester ook
In Utrecht daalde de criminaliteit met 22,5%. Dat is een topprestatie! Geen enkele politieregio presteerde beter dan de regio Utrecht. Zelfs Hollands Midden en Noord-Holland Noord haalden dat percentage daling niet.En wat lees ik over Wolfsen? Aardig dat hij op het eind de tourstart heeft binnengehaald. Terwijl het echte nieuws is: de regio waarin Wolfsen de baas was scoorde beter dan welke regio in Nederland ook. Hulde! Waarom lees ik dat nergens?

(Ja, ja, succes heeft vele eigenaren, het zal niet alleen Wolfsen zijn geweest. Maar het gaat me wel om het systematisch negeren van goed nieuws als het over Wolfsen ging. Blijkbaar moeten mannen van Mars komen en een houwdegen zijn.)
 
Geregistreerde criminaliteit; misdrijven en verdachten naar regio

Geregistreerde misdrijven Geregistreerde misdrijven Geregistreerde misdrijven Geregistreerde misdrijven Geregistreerde misdrijven Geregistreerde misdrijven

Totaal geregistreerde misdrijven Totaal geregistreerde misdrijven Totaal geregistreerde misdrijven Totaal geregistreerde misdrijven Totaal geregistreerde misdrijven Totaal geregistreerde misdrijven

2007 2008 2009 2010 2011** 2012*
Regio's aantal aantal aantal aantal aantal aantal
Nederland 1303835 1277775 1254480 1194030 1194055 1139720
Gelderland-Zuid (PO) 40365 39550 40035 36750 37130 36520
Utrecht (PO) 105145 102785 96360 89400 85610 81465
Noord-Holland-Noord (PO) 47850 45365 45375 43365 42135 38665
Zaanstreek-Waterland (PO) 19785 18735 19755 19420 19885 18750
Kennemerland (PO) 41915 39050 40535 41610 40920 38330
Amsterdam-Amstelland (PO) 114425 111925 109130 110075 112725 110435
Gooi en Vechtstreek (PO) 19705 19635 18085 18375 17540 15900
Haaglanden (PO) 94440 97280 95895 96145 95145 88660
Hollands Midden (PO) 54920 52930 47240 47695 48050 44150
Rotterdam-Rijnmond (PO) 122140 124095 121765 107020 114105 106995
Zuid-Holland-Zuid (PO) 29705 28370 27435 25995 27540 26220
Zeeland (PO) 23665 23830 23985 22370 22465 20850
Midden- en West-Brabant (PO) 89130 85355 87430 79135 77900 77305
Brabant-Noord (PO) 46710 43980 43830 42005 40540 39045
Brabant-Zuidoost (PO) 61155 61945 60895 54710 55085 55240
Limburg-Noord (PO) 39285 36820 35235 34225 33340 32560
Limburg-Zuid (PO) 55145 55415 55525 50780 52815 49135
Flevoland (PO) 29420 28705 25620 25420 25750 25345
Niet in te delen (PO) 1230 1025 765 805 550 555

vrijdag 20 december 2013

Tijd om de coöperatieve gedachte van woningcorporaties weer serieus tenemen

Het is toch vreemd. Denk even aan alle uitingen over de participatiesamenleving. Waarom krijgen huurders dan niet meer te zeggen over hun woningcorporatie?

Het is onmiskenbaar dat huurders in onze huidige netwerk- en informatiesamenleving mondiger en zelfstandiger zijn dan vroeger. Gecombineerd met de noodzaak om het tekort van de overheid terug te dringen, leidt dit ertoe dat de klassieke verzorgingsstaat langzaam maar zeker verandert in een participatiesamenleving. Van alle huurders die dat kunnen, wordt gevraagd verantwoordelijkheid te nemen voor zijn of haar eigen leven en omgeving.” Ik heb hier maar even uit de troonrede geciteerd en het woord burger vervangen door huurder (als deelverzameling van de burgers). Waarom krijgen gemeenten, raden van commissarissen, de minister, het centraal fonds volkshuisvesting en de hele bestuurlijke rataplan extra taken om te voorkomen dat de woningcorporaties opnieuw de fout in gaan? 

Goeman Borgesius zou het wel hebben geweten. Hij was een voorstander van corporaties en noemde dat “Verheffing op eigen kracht”. Van 1897 tot 1901 was Goeman Borgesius minister van Binnenlandse Zaken in het Kabinet Pierson (Pierson was ook een liberaal). Goeman Borgesius bracht in die periode wetgeving tot stand die een eeuw later nog als baanbrekend geldt: de Leerplichtwet 1900 en de Woningwet1901. Dit liberale kabinet zou er inspiratie uit kunnen halen. De Woningwet was voor die tijd revolutionair. Liberale beginselen vierden hoogtij (herkenbaar?), en de Woningwet maakte overheidsinmenging mogelijk op het gebied van de volkshuisvesting. Hulde aan Hendrik Goeman Borgesius!

Waarom niet gewoon een recht voor huurders op correctief referendum invoeren voor vastgoedprojecten? Waarom niet het recht om een directeur-bestuurder weg te sturen na 4 jaar van disfunctioneren? Er zijn veel goede woningcorporaties, die hebben last van de Maserati van de directeur van Rochdale en die moeten nu hopen dat de raad van commissarissen van een collega-corporatie op tijd ingrijpt. Terwijl de commissarissen misschien uitgezocht zijn door de directeur bestuurder op hun trouwe lidmaatschap van het old boys network. Terug naar de wortels van de coöperatieve gedachte zou ik zeggen!

Nog even terug naar Rochdale, van de Maserati. “Coöperatieve Bouwvereeniging Rochdale werd opgericht op 12 mei 1903 in Amsterdam. Op initiatief van Pieter Roeland, koetsier op de paardentram en tramconducteur Hendrik Glimmerveen. De Woningwet van 1901 had de overheid een rol gegeven in de verbetering van de woonomstandigheden van het proletariaat. Deze taak werd onder andere uitgevoerd door het subsidiëren van initiatieven vanuit de burgerij, waaronder de oprichting van woningbouwverenigingen. De twee oprichters zagen hun kans schoon om woningbouw nu door de arbeiders zelf ter hand te laten nemen.” van wikipedia.

We zien die gedachten van coöperaties weer terug komen, in een liberale omgeving. We zien weer de nadruk op wat mensen zelf kunnen. Dat is beter, horen we, het is ook goedkoper, horen we, het is goed voor de sociale cohesie, weten we. Waarom gaat de politiek dan zo aan de slag met alles behalve het bouwen op de eigen kracht van huurders? .


P.S. (Veel later, 19 maart bijgewerkt) Hier een leuk filmpje over wat huurders van de corporatie verwachten.

zondag 15 december 2013

Apartheid is nog levend

Vandaag wordt Mandela begraven. En gisteren stond al een nieuw pleidooi voor apartheid in de Volkskrant. Nou ja, pleidooi voor apartheid? Het heet een pleidooi om bij politieke vragen de onderbuik serieus te nemen. Dat is op zich een niet te bestrijden pleidooi. Het is altijd van belang om de onderbuikgevoelens serieus te nemen. Maar moet je daar ook onderbuik-beleid mee maken? En is genetische drift ook al een ethische overtuiging om anderen uit te sluiten? Daar pleit de schrijver wel voor.

Mensen worden gedreven vanuit egoistische genen. Daardoor geven ze meer om hun kinderen, broers, zussen, neven en nichten. Gelukkig is de samenleving wat verder dan alleen die driften. Elke vitale samenleving heeft iets om die driften te beheersen. Het gebod "Gij zult niet doden" is een mooi voorbeeld daarvan, of het wat simpelere "Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet".

Het nare is: het verhaal in de Volkskrant klinkt zo netjes en evenwichtig. De schrijver spreekt over de rechten voor chimpansees en weerstanden bij de bevolking. Hij gaat in op arbeidsmigranten, waarvan de komst in grote getale de cohesie in de samenleving kan verstoren. Hij haalt Thatcher aan die zei: Er bestaat niet zoiets als samenleving; je hebt mannen en vrouwen en je hebt families. Dat laatste valt te betwijfelen, ik denk dat een samenleving wat anders is, maar goed. Dan zegt hij dat in ethische discussies intuïties genegeerd worden. Allemaal best.

Maar dan. "De balans tussen twee bronnen van ethische overtuigingen is uit evenwicht geraakt". De genetische drift (alleen rekening houden met mijn eigen bloed) wordt al een ethische overtuiging genoemd. Terwijl het begint als een pleidooi om met ethische debatten ook rekening te houden met draagvlak en gevoel, wordt de tekst een pre-apartheids-pleidooi met driften als ethische overtuiging.

Het pleidooi van Henk Verhoeven gaat helemaal niet op in op apartheid. Maar hij stelt wel: "Het is een fundamenteel recht van elke gemeenschap om te beslissen wie er lid wordt en wie niet". Combineer dat met de vergissing dat de genetische drift en onderbuik een ethische overtuiging is en je bent ver weg! Van driften naar rechten. Dat gaat al wat verder. Waar stopt die overtuiging? De schrijver laat hier steken vallen die hij niet had willen laten vallen. Hij is tegen apartheid en meent dat ethiek de intuïtieve biologische wortels moet ontstijgen. 

Henk Verhoeven: laat zijn stuk niet verkeerd gelezen worden: Hier.

P.S.  De schrijver heeft mij benaderd en gaf het volgende aan: "Kern van mijn betoog in de Volkskrant is dat systemen van ethiek, moraal en recht hun basis vinden in evolutionair gevormde instincten, en later toegepast worden op grotere sociale verbanden zoals landen en uiteindelijk misschien zelfs de wereldgemeenschap. Dit is goed (..laat daar geen misverstand over bestaan..), maar vraagt wel dat politici, filosofen en rechtsgeleerden die deze stap maken, zich realiseren dat niet iedereen hen in dit abstractieproces kan volgen en dat het een slechte zaak is wanneer ethiek gebaseerd op ons primaire gevoel, en ethiek zoals vastgelegd in formele (en soms daardoor abstracte) systemen hun onderlinge verbinding verliezen. Mijn Opiniestuk is niets meer dan een oproep dit te voorkomen." en "Uiteraard ben ik tegen apartheid, en net als vrijwel iedereen beschouw ik Nelson Mandela als één van de grootste voorbeelden uit onze moderne tijd"

vrijdag 13 december 2013

Beroepsdeformatie van de politiek en de burgerbegroting


We krijgen allemaal een beperkt beeld van de werkelijkheid te zien. Neem de onderwijzeres op onze school: gemiddeld gesproken ziet ze vaker ouders die zeuren over hun kind en wat er verkeerd gaat. Prostituees zien allemaal op sex zonder gevoel beluste mannen. Ambtenaren zien allemaal klagende burgers (en vergeten nogal eens dat ze zelf ook burger zijn). Of neem de politieman. Dat is nog vervelender: stel hij ziet alleen “foute” Marokkanen en heeft geen Marokkaanse collega. Die krijgt een verknipt beeld van Marokkanen. Die beroepsbias (vooroordeel dat je krijgt door je beroep) leidt nogal eens tot een misvormd beeld van de werkelijkheid. Vooral in de politiek is dat lastig.

Zo zit het immers ook in de politiek en het ambtelijk apparaat. Burgers komen naar de overheid toe als ze boos zijn over een bezuiniging op iets dat ze zelf erg waarderen of hard nodig hebben. Conclusie: als burgers zelf zouden beslissen zou het een puinhoop worden. Men ziet immers niet de burgers die de bezuiniging wel begrijpen, logisch vinden of die minder belasting willen betalen.

Beroepsdeformatie voedt onvrede
Vooral die beroepsbias, zeg gerust beroepsdeformatie, van bestuurlijk Nederland is lastig. Want de onvrede over de politiek is groot en burgers hebben het gevoel dat hun mening er niet toe doet. Ondertussen worden de politici omringd door partijleden die uiteindelijk ook politicus willen worden en die het dan ook vaak gevaarlijk vinden om de burgers ruimte te geven over de begroting te beslissen. De beroepsbias wordt versterkt door de gedachte dat men de eigen baan kwijtraakt als burgers meer kunnen beslissen.

Maar de krachten blijven werken
Ondertussen wordt er in vele plaatsen in de wereld geëxperimenteerd met manieren om burgers zelf over hun geld te laten beslissen. Een logische weg naar meer eigen zeggenschap via  Participatory_budgeting De uitkomst van de experimenten is dat 
- de dienstverlening beter wordt, 
- het beleid meer draagvlak heeft en 
- er meer (andere) mensen betrokken worden bij het begrotingsproces. 
- De uitkomst is ook dat 80% van de begroting nog steeds vastligt (wettelijke taken, lange termijn-investeringen, onderhoudslasten). 

Mooier (en geruststellend voor bestuurders) is dat de keuzen helemaal niet zoveel anders worden dan ze waren. De bestuurders waren blijkbaar niet helemaal gek. Het gaat meer om kleine veranderingen. Een mooie anekdote hierover hoorde ik van Joop Hofman. Vooraf was men bang dat burgers domme keuzen zouden maken. Hij vertelde dat een experiment uitwees dat burgers globaal dezelfde keuzen maakten als het ambtelijk-politiek complex had gemaakt. (Misschien was dat wel heel dom, maar daar hebben we het niet over). Toen besloot de politiek er niet mee door te gaan: de keuze was toch hetzelfde? Was de keuze heel anders geweest dan was er uiteraard ook niet mee door gegaan: het was toch heel anders dan de legitieme vertegenwoordigers vonden? 

Nee de burgerbegroting is niet zaligmakend. Nog steeds is er politiek cliëntelisme en nog steeds zijn er vastgoedpartijen die beter voor zichzelf zorgen dan anderen. Maar dat je er als participatiesamenleving mee op weg moet gaan staat als een paal boven water.

Gemiste kans
Zo zorgt de beroepsbias van politici en ambtenaren dat burgers weinig te zeggen krijgen over hun eigen belastinggeld. Ondanks groter draagvlak, kleine slimme bijstellingen, meer transparantie. Hoezo participatiesamenleving?


Eerder schreef ik over de burgerbegroting hier

zondag 8 december 2013

De doctorandussen-plaag

De PvdA is bezet door doctorandussen en heeft vrijwel alle gewone arbeiders van zich vervreemd. Heel de PvdA? Nee, alleen in het noorden van Amsterdam biedt een echte arbeider nog moedig weerstand dankzij zijn tomeloze inzet voor gewone Amsterdammers en de sport. Waarom die niet op een verkiesbare plaats komt is mij een raadsel.

Nederland is eigenlijk een verdeeld land. Je hebt de linkse hoger opgeleiden die D66 of Groen Links stemmen, je hebt de linkse lager opgeleiden die PVV of vooral SP stemmen. Echte volkspartijen zijn weggevaagd. Waar vroeger de PvdA altijd wel echte arbeiders in de raad had, zijn deze langzaam verdwenen door goedgebekte doctorandussen, waardoor ze een soort D66 wordt. De trend van Nederland wordt gezet in Amsterdam. De stad van Wibaut, Den Uyl, Schaefer, Kok en Bos.

Amsterdam: de stad van de Zuid-As, de financiele wereld, de advocaten die daar bij horen. De Amsterdamse lijst is nu een indrukwekkende verzameling hoogopgeleiden: consultants, advocaten, economen: het soort hoogopgeleide mensen dat niet oplette toen de banken zich verrijkten en grote risico's namen. Ze zullen individueel best deugen hoor, maar het is toch slecht, want daardoor verdwijnt de verbinding met gewone Amsterdammers, die zich nog ouderwets kwaad maken over graaigedrag en erkennen dat sport een culturele uiting is die belangrijk is voor cohesie, verbroedering en teamwerk. 

De echte Amsterdammer zonder kapsones, die opkomt voor de gewone man. Een autochtone man. Hij lijkt verdwenen uit de PvdA. Verdwenen? Nee, in het noorden van Amsterdam houdt een echte volksjongen stand. Hij heet Klaas Loef. Hij volgt het bestuur kritisch en staat pal voor de sportverenigingen. Onvermoeibaar laat hij overal zijn gezicht zien.

Dat heeft zich in de deelraad Noord uitbetaald. Hij werd geheel op eigen kracht verkozen in de deelraad. Tekenend voor de doctorandussenplaag is dat iemand tegen hem zei: "jij bent zo bezig met sport, maar wij meer met cultuur." 


Hij heeft net te horen gekregen dat hij niet op een verkiesbare plaats komt voor de gemeenteraadslijst.

Je zou zeggen: de PvdA verdient hem niet. 

maandag 2 december 2013

Statistiek tegen bekende Nederlanders 0 - 1

Sommige mensen willen er niet aan, maar statistieken zijn minder belangrijk dan verhalen. Ik ben zo eentje die er niet aan wil. Maar ik zal wel moeten

Neem de wereld van internet. Je krijgt een medicijn en bent bang voor bijwerkingen. Dan ga je googelen en ik voorspel je dat je niet terecht komt in het verhaal van een patiënt die geen bijwerkingen heeft ervaren. Dat verhaal is niet interessant, weinig mensen zullen er op klikken. Weinig kans ook dat de patiënt dat opschreef. Bovendien is de kans groot dat je niet zoekt op "ervaringen met medicijn x", maar op " bijwerkingen medicijn x". Dan is verder de kans groot dat bij de keuze uit een tekst "2% kans op bijwerkingen" minder klikken oplevert dan "door de bijwerking zwol mijn gezicht op als een ballon".  Google past daar wel wat aan aan, maar verhalen scoren beter dan statistische feiten. Dat verhaal over dat opgezwollen gezicht wordt enthousiast gedeeld. Net als het verhaal over die kwakzalver en zijn wonderbaarlijke genezingen. Dan legt de grafiek het af tegen het verhaal.

Bedrijven weten dat al lang. Daar sturen ze ook op: op het verhaal dat de klant vertelt. Daarbij bedenken ze dat een 7 op alle elementen van dienstverlening niet leidt tot een mooi verhaal dat door verteld wordt. Nee, goedkoper is allemaal zesjes te hebben en een negen, die laatste wordt namelijk doorverteld.

Ook politici weten het. Daar gaat het iets anders: je wordt afgerekend op je mislukkingen. Die negen zal de oppositie negeren, op de vijf leggen ze alle gewicht.  Dus de opdracht van de politici is nooit een vijf halen. Streven naar een 9 is riskant en wordt nauwelijks beloond. Kijk naar de puinhopen van paars. Dat waren helemaal geen puinhopen, er zaten zelfs negens tussen, internationaal kreeg Nederland aandacht voor de goede prestaties. Maar de vijf was het negeren van de ergernissen over de elite en over de snelle culturele veranderingen in wijken.

Wat telt dan als tegenhanger van verhalen? Vroeger was dat de schoolmeester, de dominee, de vakbondsman. Die gaven een deskundige tweede mening om te voorkomen dat mensen de ratio vergeten. Maar van al die dominees en priesters was een minderheid onbetrouwbaar (als de ratio daar al voorop stond), de vakbondsman bleek ook de overleving van zijn eigen organisatie mee te wegen en de schoolmeester zal ook wel eens zijn handen niet thuis hebben gehouden.

Het gezag van Nico Haak
Nu is dat gezag vooral van de bekende Nederlander. En die bekende Nederlander met gezag is voor iedereen iemand anders. Het kan Natascha Froger zijn die plotseling alles weet over de energierekening en zegt "doen!" om ons aan te zetten en over te stappen. Het kan ook Cruyff zijn, Frans Bauer of Humberto Tan. Martinus Veltman, André Geim of Simon van der Meer zal het niet zijn. Het doet me denken aan Nico Haak met zijn magnetische armband.

Tegen bekende Nederlanders is de statistiek niet opgewassen. Hoe het met Nico Haak afliep is iedereen al vergeten? Of nee, dat was namelijk een mooi verhaal en had niets te maken met statistieken.