PTwitter is heel handig voor bedrijven. De meeste mensen
geven bedrijven een 7 en zeggen dat het allemaal wel redelijk was. Maar wil je je
dienstverlening echt verbeteren, dan moet je ook de uitzonderingen opzoeken.
Die ene persoon die woest is: wat was daar gebeurd? Zo kun je optimaal leren
van je klanten. Als de middenmoot een 5 geeft kun je net zo goed je bedrijf
opdoeken. Dan ben je te laat. Je zoekt die ene bijzondere 5.
Twitter is ook handig voor journalisten. Maar let op: dat is
ineens heel wat anders! Als een journalist iets schrijft over een bedrijf dat
verrot is, dan mogen we toch aannemen dat het niet gaat om één of twee mensen die dat
bedrijf verrot noemen op twitter? Niet de ene 5, maar het cijfer dat de middenmoot geeft telt.
Eerst de feiten checken
Het is heel saai als een journalist zegt: mensen hebben nare
ervaringen met bedrijf X. Of: veel mensen komen in de problemen doordat ze
plotseling veel zorgtoeslag moeten terugbetalen. Veel leuker is het als ze
iemand vinden die model staat voor al die mensen met dat probleem. Dat maakt
het herkenbaar. De journalist moet dus op onderzoek uit. Eerst de feiten
kennen, dan het verhaal maken. Via twitter zou hij dan iemand kunnen vinden die
bij de feiten een persoonlijke inkleuring kan geven.
Helaas gaat dat nu niet meer zo. Eerder andersom. Twitter is heel
makkelijk om mensen te vinden met een extreme mening. Als de EU iets raars doet
en 200 mensen zijn daar boos over, dan was er vroeger nog niets aan de hand: er zijn altijd wel 200 mensen te vinden die boos zijn. In percentage: 0,00125% van de bevolking is boos. Wat is er werkelijk aan de hand? Waar staan die twitteraars voor? Was de rest het er mee eens? Heeft iemand hen meegesleept in een rare tweet? Maar
een luie journalist maakt er een mooi verhaal van: twitter ontploft: mensen
woedend over EU maatregel. Twitter ontplofte toen ik schreef dat PowNews maar vaker geweigerd moest worden op persconferenties. Maar ik maak me sterk dat die woedende twitteraars na even nadenken wat minder woest waren op mij en iets genuanceerder over mijn "aanval op de persvrijheid".
Journalisten moeten dus feiten checken en inschatten of iets
nieuwswaardig is. Op twitter nazoeken of er wat commotie is, is heel makkelijk,
dat kan ik zelf ook. De feiten checken en nieuwswaardigheid toetsen is wat
anders.
Zelfs als een Kamerlid (Bart de Liefde) twittert dat de Tweede Kamer wordt bestormd, dan nog wil ik dat de journalist de feiten checkt. Er was totaal geen sprake van een bestorming.
Boot opgeblazen bij Leidse Rijn!
Laat Bart de Liefde verder lekker over andere zaken gaan twitteren. Nog deze zomer werd bij ons door een paar kinderen een rubberen boot opgeblazen. Laat hij zich daar zorgen over maken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten