Loser of talent

Je zal maar een loser zijn die er niet in slaagt een baan te vinden, niet mee wil werken in een vrijwilligersorganisatie of de buren zorg wil bieden. Dan geef je geen positieve energie en ben je zo'n energievreter geworden die mensen uit de weg willen gaan.

Vroeger werd je dan gedisciplineerd, vooral als je overlast opleverde. Of je kwam in zo'n asocialenbuurt waar mensen controleerden of je wel je huishouding op orde had. Of de dominee kwam langs.

Er is altijd veel geïnvesteerd in mensen die niet goed mee konden komen. Dat er zulke mensen zijn is niet raar. Neem de gewone normaalverdeling. Er zijn altijd mensen met meer en met minder talent, met hoger en lager IQ, met twee linkerhanden en met twee rechterhanden. De neiging was altijd om de mensen die goed voor zichzelf konden zorgen hun eigen gang te laten gaan. De aandacht werd gericht op de mensen die niet mee konden komen. En om de boel niet uit de hand te laten lopen waren er allerlei regels ter bescherming, tot aan minimumprijzen toe. Nu is de inschatting dat hen die wel veel konden verantwoordelijkheid ten onrechte werd ontnomen. Om de minder sterken te beschermen.

Maar die kampementen voor asocialen werkten niet, de dominee heeft een steeds kleinere actieve gemeenschap, scholen en de gemeenten willen vooral eigen initiatief de ruimte geven. In termen van de normaal verdeling: eerst was er veel aandacht voor de linkerkant van de normaalverdeling, nu is er veel aandacht voor de rechterkant van de normaalverdeling. 

Aandacht voor de mensen die energie hebben en wat kunnen. Het idee is dat zij de welvaart vergroten en dat de samenleving als geheel daarvan profiteert (doordraven daarin leidt overigens tot minder vertrouwen met als gevolg minder economische groei, dus het is een misleidende want onjuiste redenering). Er is dus meer aandacht voor talent. De gymnasia floreren. Vroeger was het ongekend, maar nu is het niet vreemd op een verjaardagsfeestje iemand met zorgelijke blik te horen vertellen dat haar kind hoogbegaafd is.

Ook op het voetbalveld is de wereld veranderd overigens. Mijn zoontje staat al jaren op de wachtlijst voor voetballen. Hij is twee keer op een proeftraining geweest. De tweede keer leek hij in het team terecht te kunnen komen, er was een plaats vrijgevallen. Ik was benieuwd of hij terecht kon. De reactie was echter: hij was snel, speelde niet onaardig en was gemotiveerd, maar had nog weinig ontwikkeld balgevoel (ja, hallo, hij zit ook niet op voetbal, maar op korfbal omdat er steeds geen plaats is). Mijn vertaling: om op de club te komen had hij meer moeten oefenen. Nou is mijn zoontje geen energievreter. Hij heeft voor voetbal wel talent, maar niet uitzonderlijk. Maar hij komt dus niet verder. Aandacht voor het talent is belangrijker aan het worden, dat schiet toch echt wat door. Een gewoon leuk potje voetbal zit er niet in blijkbaar. Dat doen ze maar op school, ongeorganiseerd. Bij de georganiseerde sport moeten talenten gespot worden. Past dat nog wel? Want kijk naar de cijfers: de ongeorganiseerde sport is veel belangrijker geworden.

Zo gaat het dus overal. Spot de talenten die jouw club, je bedrijf of je buurt verder kunnen helpen. Laat de middenmoot wat aanrommelen. Ontwijk de energievreters!

Maar wie neemt de verantwoordelijkheid voor die energievreters?