In de Volkskrant maakt Marcel van Dam zich het weer eens lekker gemakkelijk door te katten op de VVD en de verhalen van Zijlstra over de overheid die terug moet naar de kerntaken. We kennen Van Dam natuurlijk als de man die zegt dat de kosten van de vergrijzing geen probleem zijn. Nu is de hele verzorgingsstaat geen probleem meer. Ik denk dat we niet de Amerikaanse kant op moeten, toch zou ik de betaalbaarheid en het draagvlak niet durven negeren. Van Dam wel.
Alle kritiek op de verzorgingsstaat rabiaat rechts?
Neem het idee van werk boven inkomen. Dat gaat er van uit dat je zonder werk sociale contacten mist, je niet kunt ontplooien en het gevoel dat je bijdraagt aan de samenleving gaat missen. Daar heeft Van Dam geen boodschap aan. Hij beschouwt het als een puur economisch thema. Maatschappelijke participatie is in zijn ogen reactionair rechts.
Het lijkt wel of Marcel Van Dam in de jaren 70 heeft nagedacht en sindsdien vooral bezig is gebleven om al debatterend zijn gelijk te halen.
Natuurlijk moeten we niet terug naar de tijden van liefdadigheid in plaats van het geven van rechten aan mensen aan de onderkant van de samenleving. Minder talenten hebben meegekregen is niet een kwestie van persoonlijke tekortkoming. Maar even los van betaalbaarheid is de vraag of op die manier afgedwongen solidariteit kan blijven bestaan. Ik zou zeggen dat we moeten werven voor solidariteit en dat we daarbij wederkerigheid niet vergeten. Verder denk ik dat met de huidige open economie rekening houden met concurrentie van landen zonder ruime verzorgingsstaat een must is. Eigenlijk doet Van Dam of er maar twee opties zijn: Van Dam volgen of met Zijlstra naar de Amerikaanse verdoemenis gaan.
Van Dam is blijven steken in een door de staat afgedwongen solidariteit waarvoor de steun langzaam afbrokkelt. Maar ja, de smalle marges van de democratie waren geloof ik nooit zijn ding. Bovendien past nuance niet in het debat dat Van Dam wil winnen.
Van Dam is al lang geen politicus meer, maar een luie debater.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten