Dubai, een wereldwonder

Combineer Singapore, Hong Kong en het burgerschap in het oude Rome en je komt op Dubai uit. Weinig politieke vrijheid, een heel liberale economie en misschien 10% van de bevolking mag zich burger van Dubai noemen. Na een korte inzinking door de crisis komen de mooie verhalen weer terug. Dubai als lokkend economisch model! We gaan er nog veel over lezen, met een beroep op Ayn Rand gaan mensen vertellen dat in Dubai luilekkerland is uitgevonden. Nog even hier door de berg met rijstebrij eten en wij kunnen ook luilekkerland in. Bedenk dan even wat we bewonderen.

Een open economie zoals sommigen die graag zien. Wie vanuit een ander land naar Dubai komt kan daar aan de slag voor een mager loon, maar in vergelijking met het thuisland mooi, zonder enige sociale zekerheid. Minimumloon bestaat er niet, belasting ook niet, werkgevers moeten zich gewoon respectvol gedragen. De stad die eerst groeide op de opbrengst van de olie, stelt nu een economie te zijn die niet alleen floreert dankzij grondstoffen. Emirates airlines, Dubai Ports, Majid al-Futtaim, excellente overheidsdienstverlening, de grootste kunstinkoper, bloeiend toerisme: het is niet alleen olie wat er blinkt.

Een vluchthaven voor de allerrijksten is Dubai geworden, daar was wel behoefte aan bij deze onbedreigde bevolkingssoort. Tussen 1950 en 1970 werden zowaar de armen wat sneller rijk dan de rijken, een periode die de rijken maar weer zo snel mogelijk willen vergeten en inmiddels is de toon ook alweer gezet.(Zie grafiek: 1950 - 1970 een anomalie waarin de rijken wat minder snel rijk werden dan de armen). Als je het goed aanpakt raak je de rijkdom van de olie niet meer kwijt.

Bron Thomas Piketty Capital in the 21 century

En Dubai doet dat goed. Het is geen exporteerbaar model, want anders zouden Russische, Indiase en Chinese rijken hun geld niet meer naar Dubai brengen. Nu de VS en Europa bezig zijn het bankgeheim in Zwitserland aan te pakken ligt er een nieuwe industrie klaar. Dubai wordt het nieuwe Zwitserland van de wereld. Bij Dubai past geheimhouding. Er is geen democratie, alles wordt beslist door de emir. Daarom wordt Dubai een vrije bank-handelszone. 

Om de rijkdom te behouden mogen vrouwen niet met buitenlanders trouwen of moeten ze het land verlaten als ze dat doen. Daar staat tegenover dat de emir inderdaad goed zorgt voor zijn burgers! Hij eist respect en dan zorgt hij dat je verzekerd bent van rijkdom, een huis, gratis gezondheidszorg als je in Dubai blijft en met een burger trouwt. Het is een privilege waar de rijken graag aan mee willen werken. Zolang de winst binnen een beperkte groep blijft is het verder prima. Beetje leeg: veel Ferrari, weinig intellectuele hoogstandjes, maar met al dat geld zal er ook wel een intellectueel hoogstandje komen. Een inspiratie voor alle armen die in de Amerikaanse droom trappen.

En wij gaan er gewoon afhankelijk van worden. Iets wat geen enkele politieke partij hier gaat voorkomen. Als de rente stijgt gaan we meer geld betalen aan aflossing van onze schulden dan aan onderwijs (wat we nu gelukkig zeker niet doen). En het grappige is: die rente stijgt zodra we tezeer knagen aan de positie van de allerrijksten. De Amerikaanse schuld levert de Chinezen flink wat geld op, zoiets krijgen we in Europa ook. Hadden we de crisis maar wat beter moeten gebruiken. In het Oude Griekenland werden in tijden van crisis de rijken verplicht om flink in de bus te blazen. We hadden hen banken kunnen laten redden, maar nee, die zijn gered door belastingbetalers. 

Toen Jeroen Dijsselbloem suggereerde dat belastingbetalers dat redden niet altijd vanzelf voor hun rekening nemen en aandeelhouders ook eens moesten bloeden voor hun fouten stond de Financial Times te roepen dat Dijsselbloem iets verschrikkelijk doms had gezegd. En nu: ach, managers van geredde banken mogen een tijdje niet belachelijk veel verdienen. De schade voor de rijken is te overzien. Zij zetten lekker de bloemetjes buiten in Dubai.  

Dubai een wenkend perspectief voor minder dan 1% van de wereldbevolking.