In een oude grap komt een medewerker
naar zijn baas. Door de fout van de medewerker zijn er verkeerde
mallen gebruikt en heeft het bedrijf een strop van een miljoen. De
medewerker neemt zijn verantwoordelijkheid en zegt: “Ik bied
mijn ontslag aan want door mijn fout zijn we de boot ingegaan”.
Zegt de baas: “Wat? Neem je ontslag? Net nadat ik een miljoen
heb geïnvesteerd in je opleiding?!”
Deze belegen mop schoot mij te binnen
toen ik zag dat de burgemeester van Haren zijn ontslag indiende. Het
rapport van Cohen is ook heel hard over de gemaakte fouten. Zeker, de
impact van het gebrekkige optreden in Haren vanwege Project X is
groot. “Iets wat begon als een “feestje” eindigde met gewonden,
een totale schade van tegen de miljoen euro, plunderingen, geweld
tegen politiemedewerkers en een forse inbreuk op het
veiligheidsgevoel van de bewoners van de gemeente”.
Een essentieel onderdeel van het
optreden van de burgemeester is het formeel aanvragen van steun van
omliggende gemeenten. “Op voorstel van de burgemeester wordt de
organisatie veranderd: er wordt opgeschaald naar wat in het jargon
heet: GRIP 31. GRIP staat voor Gecoördineerde
Regionale Incidentbestrijdings Procedure. Dat betekent een heel
andere organisatie, waarbij het zwaartepunt niet meer bij de openbare
orde en de politie ligt, maar bij ramp- en incidentbestrijding,
waarbij ook de brandweer en de andere hulpdiensten worden
ingeschakeld en waarbij de burgemeester opperbevelhebber is. De
burgemeester, gesteund door de Officier van Justitie, wil graag dit
relatief hoge niveau van GRIP, omdat de gemeente naar zijn oordeel zo
meer mogelijkheden krijgt om de zaak grootschaliger aan te pakken.”
Dat was misschien wel zijn grootste fout.
De organisatie wordt
hierdoor een stuk ingewikkelder en vraagt veel extra inzet van
medewerkers in formele, verplichte structuren. Zo kan de gemeente dus
niet snel optreden en dat is juist tegenover zoiets beweeglijks als
een sociale media-event onverstandig. Maar de gemeenten zouden op een
informele ondersteuningsvraag misschien niet steun hebben toegezegd,
was de reactie, niet alleen van de burgemeester, maar ook van de
omliggende gemeenten. Dat was nu eenmaal afgesproken.
Bureaucratie en formele
organisatiestructuren zijn dus niet aan de orde in zo'n geval. Daar heeft de
commissie die het onderzocht ongetwijfeld gelijk in. Het rapport is
ook zeer interessant en goed leesbaar. En inderdaad: de conclusies
zijn niet mals.
De burgemeester is veel meer verantwoordelijk dan hij
zelf dacht (sic). “Bats liet verder weten dat de toon van het
rapport van de commissie-Cohen meer bij de burgemeester lag dan hij
aanvankelijk had verwacht. Met een aantal conclusies uit het rapport
zei hij ook “tot op de dag van vandaag nog slecht uit de voeten te
kunnen”.” Misschien is precies die reactie een goede reden om
te vertrekken.
Okay, dan moet je dus weg.
Maar wordt
dat nu de standaardreactie na evaluaties? Dan durft niemand meer een
evaluatie te vragen. Er lopen is Nederland weinig mensen rond die
ervaring hebben met de positie waarin Bats zich heeft bevonden. Want
burgemeesters van grote gemeenten bevinden zich in een heel andere
positie. Jammer dus dat die ervaring nu verdwijnt. Misschien is Bats
het aan zijn stand verplicht om het geld dat op deze manier in zijn
opleiding is gestoken productief in te zetten voor training,
intervisie en dergelijke.
Evaluaties zijn er om van te leren. Dat
is waardevol, niet om te weten welke mensen moeten aftreden. Dat is
misschien wel onhandige bijvangst. We steken nogal wat geld in fouten van publieke functionarissen. Kunnen we die opleidingen niet te gelde maken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten