Het hoort bij de tijd dat we inmiddels
16 miljoen onderhandelaars hebben. Om mij heen worden namen genoemd
voor ministerposten en staatssecretariaten. Opvallend vaak komt daar
naar voren dat het vrolijke mensen moeten zijn, geen chagrijnen.
Verder moet er niet met het mes op tafel op alle punten onderhandeld
worden, maar moet er uitruil plaatsvinden. Ook de Volkskrant doet van
harte mee. Het motto werd al genoemd: “wij pakken de crisis aan”,
of “wij lossen het op”.
Verrassend hoe snel de stemming om kan
slaan van Rutte die waarschuwde voor het socialistische gevaar en pal
stond voor het behoud van de hypotheekrenteaftrek en de PvdA die het
akelige beleid van de VVD moest pareren. Ik heb toch een paar
aanmerkingen.
Ik ben erg voor gemengde teams en
mensen die willen aanpakken in plaats van elkaar een loer draaien..
Maar in zo'n team hoort ook een chagrijn te zitten die
ergerniswekkende vragen stelt.
Veel belangrijker is het gevoel dat
het kabinet het wel gaat oplossen. Meer dan vroeger moeten de
ministers ook de samenleving overtuigen. Natuurlijk moeten ze elkaar
wat gunnen, maar lossen zij het op? Ze moeten de zeepkist op om de
samenleving te overtuigen.
Neem de zorg. Naar mijn idee is er in
de zorg best een goede kans om op basis van inkoopkracht de
verzekeraars bij diverse ziekenhuizen zorg in laten kopen.
Ziekenhuizen concurreren dan met elkaar op basis van kwaliteit en
prijs. Marktwerking dus. Zo ook bij de farmacie: goedkope middelen
die de dure medicijnen die geen meerwaarde hebben wegconcurreren. Om
vervolgens markwerking bij schaarste (geen DBC's, geen
tandartsconcurrentie) te stoppen en de wijkzorg te organiseren zonder
marktwerking, maar gebaseerd op samenwerking van professionals (en bewoners). Maar kan de regering dat voor elkaar krijgen met een
leuk team dat met elkaar lekker besluiten neemt?
In mijn VvE kan ik met het bestuur
prima besluiten. De uitdaging zit veel meer in de vraag of het lukt
om de vereniging te overtuigen en mee te nemen. Ook bij de
Dierenbescherming heb ik dat mee gemaakt. Bij de laatste club lukte
het mij niet om de hele vereniging mee te nemen in slimme
bezuinigingen, bij de eerste lukte het uitstekend. Het verschil? Bij
de Dierenbescherming ging ik niet de zeepkist op om de mensen mee te
nemen.
Mijn vraag is het of het de door de
Volkskrant genoemde Hans van Baalen lukt om op Defensie de
maatschappij mee te nemen naar een andere visie op defensie. Met wat
minder bezuinigingen dan de PvdA wil, maar wel meer internationale
samenwerking, zodat er toch minstens wat vliegbases worden gesloten.
Mijn vraag is of het gaat lukken om bij de volksgezondheid de mensen
mee te nemen naar de zelfbeperking die solidariteit in de zorg
vraagt. Solidariteit vraagt van de patiënten begrip dat zij een
prikkel krijgen niet het maximale te eisen, maar het optimale te
accepteren. Weet een Jeroen Dijsselbloem op Onderwijs de ouders en
scholen mee te krijgen om een betere verbinding te leggen tussen
scholen en bedrijven, scholen en gemeenschap en scholen en ouders?
Ik hoop niet op een vrolijk team, maar
op een team dat de samenleving mee neemt in veranderingen in de zorg,
de volkshuisvesting, de sociale zekerheid!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten