De Marokkaan als zondebok is heel gewoon, ook in P&W

Voor je reageert op bepaalde incidenten, zeg de grensrechter of een beroving, moet je eerst afstand nemen, anders ben je blijkbaar geen goede gesprekspartner. Dat gold lang voor homoseksuelen, gold in de jaren 60 en 70 voor communisten, tegenwoordig gaat het over Marokkanen. Voor je je mengt in een discussie over de grensrechter, moet je eerst je deelname aan de discussie verdienen door te zeggen dat Marokkaanse gemeenschap een verantwoordelijkheid moet nemen. Je moet je zorgen maken over de opvoeding, de criminaliteit en hoeveel slechter het gaat met de Marokkanen en Antillianen dan met de Turken. Als Marokkaan moet je je eerst verdedigen en je verontschuldigingen aanbieden.   

Heb je dat gezegd, dan heb je blijkbaar je diploma en mag er naar je geluisterd worden. Ik merkte dat onlangs in de discussie op facebook. Ik reageerde op een opmerking “Wat verwacht je van Marokkanen” bij een bericht over een beroving. Ik verwacht namelijk van Marokkanen dat ze zich netjes aan de wet houden en dat doen ze ook, dus ik vond dat een hitserig bericht. Vervolgens werd ik bestookt met cijfers over de criminaliteit, die overigens bevestigden dat de meerderheid zich netjes aan de wet houdt. Maar je mag pas serieus deelnemen aan de discussie als je eerst hebt laten zien dat je in het goede kamp zit. 

Ja, er is een ballotage: eerst zeggen dat de Marokkanen niet deugen, dan mag er gediscussieerd worden. Als je Marokkaan bent moet je je blijkbaar eerst verontschuldigen. Het gebeurde gisteren in Pauw en Witteman ook.

Imam Mohammed Cheppih sprak in een preek ouders aan op hun kinderen over het voetbal geweld. In P&W zat een buitengewoon genuanceerde imam. Hij maakte zich zorgen over de neiging die is ontstaan om Marokkanen als zondebok te zien, maar hij vond het ook belangrijk dat ouders geholpen worden om zelf hun verantwoordelijkheid te nemen. Om dat laatste was hij uitgenodigd. “Hoe kan het zo zijn dat de gevangenissen vol zitten met onze kinderen?” had hij gezegd in depreek. Hij wilde mensen laten nadenken over problemen in de eigen gemeenschap. "Het is heel bijzonder dat ik hier zit naar aanleiding van een preek" zei hij terecht. Dat zegt veel over onze samenleving. We hebben blijkbaar een vreemd beeld van de moslims, die vreemde, foute en domme zijn er natuurlijk wel, maar het is niet de mainstream. Dat kwam dus totaal niet aan.

Maar zo makkelijk kon hij daar niet mee weg komen van Witteman. 

“Spreekt u ouders wel aan op hun verantwoordelijkheid?”

“Ja”

“Maar dat heeft dan niet goed gewerkt”, was de reactie van Witteman. 

De imam gaf aan dat ouders met een generatiekloof niet konden omgaan, dat ze daar moeite mee hebben. “Ja”, zei Witteman, “dat kunt u nu wel zeggen, maar er is een grensrechter doodgeschopt!” De imam had blijkbaar gefaald: hij moest hangen!

De imam bleef rustig, een voorbeeld voor ons allen. Hij wilde mensen motiveren om iets te doen. Je kunt het niet een op een oplossen, gaf hij aan, maar je moet iets doen. Witteman bleef er op hameren dat het toch Marokkaanse jongens waren geweest. Uitgedaagd gaf de imam aan dat het lastig is om met een identiteit als Marokkaan en Nederlander om te gaan. We zijn een samenleving geworden waarin iemand die goed doet Nederlander is en iemand die het fout doet Marokkaan is. P&W bleven doorgaan. Cheppih moest hen er aan herinneren: je hebt het niet over mijn kinderen, maar over kinderen in deze gemeenschap.(het gesprek begint ongeveer op 26 minuten)

Cheppih gaf zo het bewijs dat de Marokkanen de zondebok zijn geworden. Je kunt zelfs niet meer in een moskee ouders oproepen om het uiterste te doen om weer contact met en greep op je kinderen te krijgen. Je wordt direct op TV geroepen. Je moet je eerst verantwoorden. Hij is Marokkaan, dus hij wordt verantwoordelijk gehouden. Als een Nederlander iets heeft gedaan wordt er geen dominee uitgenodigd, nou misschien, de dominee wordt in elk geval niet verantwoordelijk gehouden en hoeft zich niet te verdedigen dat hij Nederlander is.